maandag 8 februari 2021

VLISDINGEN EN MISDINGEN DEEL 2: PLEIN VIERWINDEN

Over plekken in de stad die waren; plaatsen met een verhaal.
Verloren Vlissings verleden als het nieuwe schoonheidsideaal.


Als ik het woord huishoudschool laat vallen, barsten de vriendinnen los. Corry: “Ik hield niet van koken -nu nog steeds trouwens niet- maar we moesten toen voor de leraressen de maaltijden bereiden. Onze worteltjes waren aangebrand en wat dacht je: ik heb zó uit het raam gegooid!” Ze schaamt zich er nog een beetje voor. Jannie slaat haar handen voor haar mond.

Plein Vierwinden in 2021: een mooi contrast tussen historische gevels en de twee hoogste kranen die Kop van het Dok uit de grond gaan trekken. Menig toerist ervaart dit pleintje altijd als geschiedenis, maar schijn bedriegt. De kale lindes staan als knoestige eeuwige arbeiders met hun mouwen opgestroopt, maar pas sinds eind jaren ’70. Menig Vlissinger weet echter dat de gevels uit de voormalige Kolveniersstraat komen, en nu op de plek waar voorheen de huishoudschool stond. 

Gesa is één van de leraressen van deze huishoudschool in het Groenewoud. De 50-er jaren: “Ik was amper 10 jaar ouder dan de meisjes…. Huishoudkunde, koken, wassen, strijken. De meisjes namen van thuis het was- en strijkgoed mee; en voor de kooklessen bestelde ik van te voren alle ingrediënten. En nadien werden alle laatjes gecontroleerd. Of al het bestek schoon was en op de goede plek lag. De theedoeken moesten met de bolle kant naar voren hangen.”

Discipline en netheid waren aan de orde. De worteltjes van Corry hadden zich helemaal kapot gelachen om de huidige opstandelingen, die uit onvrede binnensteden geweld aan doen. 

Gesa werd geboren in de toenmalige smederij, het pand voor de huishoudschool. “We speelden op de zolder met alle kinderen uit de buurt; mijn vader had boven het bedrijf een grote schommel gemaakt.” Ze zwaait met haar armen. Kijkend naar de oude zwart-witfoto komen de herinneringen weer boven. “Kijk, die bakfiets… En dat was toen onze auto!” En ook -bijna op dezelfde plek- de kranen die boven de huisjes in de toenmalige Rioolstraat uittorenen. Alleen iets minder hoog dan nu.

Tijdens mijn wandeling met de dames vult het pleintje zich met anekdotes en veel “oja!” En over hoe discipline en netheid je vormde.

Ik neem het goede voorbeeld en raap een vierkant servetje van de tegels, waarschijnlijk weggewaaid uit een take-awayhapje uit de Walstraat. “Open punt links boven” citeert Jannie, terwijl ze in de lucht met haar handen een theedoek vouwt.