Iedere maand op deze pagina het woord aan de outsiders die van deze stad houden: de tijdelijke werknemer, de toerist, de stagiair, de bezitter van een tweede huis, de immigrant: wie zijn het, wat intrigeert ze? Wat bezielt ze om hier te komen, te verblijven of zelfs te blijven?
Verdikkeme, het is weer die ongenode gast die roet in ons bestaan gooit. Het C-woord legt een deel van onze binnenstad nogmaals plat. Maar zoals we de eerste roetgolf overleefden, zien we nu ook weer lichtpuntjes. Een bestelde afhaalmaaltijd komt met de felle koplamp van een snelle scooter. De sfeerverlichting in de binnenstad doet haar best om de duisternis een warme gloed te geven.
Lucifer, de oorspronkelijke brenger van het licht, heeft ook al voor onze tijd een duivelse bijnaam gekregen en kan zich spiegelen aan het C-woord.
Ik besluit voor deze column met een zaklamp op pad te gaan, op zoek naar de binnenstadse ondernemers die met lichtpuntjes te maken hebben. En ze hun verhaal te laten vertellen. Onze ongenode gast gedraagt zich als een knijpkat in het nauwe duister, maar de Vlissingse ondernemers willen en moeten het C-woord overwinnen!
Luc’s winkel is het mooiste en meest letterlijke voorbeeld van licht in de duisternis: zoveel soorten, maten en kleuren lamp sieren de etalage. En de altijd kritische Luc vult aan: “We moeten als ondernemers ons wel steeds gezamenlijk naar buiten presenteren: samen laten zien waar we sterk in zijn.”
In de Walstraat 68 is het een warm welkom, een kopje koffie, een luisterend oor. “En ook dat zijn in deze tijd kleine lichtpuntjes” zegt eigenaar Tonnie. Op de tafel liggen kadoosjes uitgestald. “De komende weken gaan we deze kleine geschenken -een bonbon, een kaarsje en een uitnodiging in een enveloppe- in de buurt rondbrengen. Dat zijn onze lichtpuntjes: de eenzame mensen met iets kleins en groots verrassen.”
Cees straalt alsof zon en maan elkaar in de schijnwerpers zetten; daar heb je geen lucifer voor nodig. Cees verkoopt apparaten met knipperende lampjes en stekkers. De zaak verhuist binnenkort naar de schuin-overkant. “Dan zit ik meer in the picture, meer in het zicht!” En beter in het licht. En dan ziet hij ook zeker lichtpuntjes, zelfs in deze moeilijke tijd.
Ik strijk de lucifer over de zijkant van het doosje en steek een kaarsje aan. Voor de eigenaren van de cafés, waarvan sommige rouwadvertenties op de ramen hebben geplakt, voor de dichte deuren en de lege tafels in de restaurants.
Laten we allemaal, samen, eens extra lief zijn voor de ondernemers in deze lastige tijd. Kijk in de koplampen van de bezorgbrommer of doe een take-away. Gooi eens, zoals Tonnie, een aardigheidje bij iemand in de brievenbus. Geef de lichtpuntjes door of zet iemand eens in de schijnwerpers! Dan kijken we vooruit naar betere tijden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten