GEEL & GROOT GAT
Het is zo’n zeldzame vrijdag waarop het wandelend publiek met een gebaar van herkenning naar elkaar knikt en zucht: “Het is warm…” Wat kan ik anders, dan deze keer over de kleur geel schrijven! Als de zon zo haar best doet, na een wedstrijdje met de aardbeirode maan eerder deze week.
Vrijdag is marktdag. Vrijdag is wisseldag in het toeristische woordenboek. Er zit een gat tussen uitchecken en het moment waarop de nieuwe gasten aankomen. In dat gat wordt er gepoetst en geboend, worden bedden opgemaakt, handdoeken klaargelegd.
Ondertussen, daar op dat goudgele strand worden handdoeken uitgespreid. Bijna 30 graden.
“Was ist denn hier los?” roept een Duitser, hevig in verwarring omdat hij de Aldi mist. Om vanuit het gezellige kraampjescentrum het boulevardstrand te bereiken, worden we geacht de gele borden te volgen. Maar welke?
Niet alleen het grote gat waar de nieuwe Aldi komt, is omheind en afgesloten; ook de ingang Coosje Buskenstraat is rijk versierd met dranghekken, hopen zand en steen. Gele bewegwijzeringsborden dansen in de soms chaotische verkeerssituatie.
Bij de check-in in een accommodatie in het centrum vragen de gasten wo die Aldi ist. De bereidwillige gastvrouw toont de locatie op de plattegrond en noemt en passant dat er ook nog een slager, bakker en andere lekkernijwinkels in de binnenstad zijn. Maar de Aldi staat toch stipt op nummer 1, in einem großen weißen Zelt, wenn nötig.
“Folgen Sie den gelben Schildern, auch wenn Sie zum Strand wollen.”
De gemiddelde Duitser komt altijd terug. Dat is een feit. Dus volgend jaar zal hij helemaal zufrieden zijn met de dan nieuwe situatie: een grote nieuwe Aldi, genoeg parkeerplaatsen. Maar wandelend naar het strand? En hoe zit het dan met de wisseltruc eenrichtingverkeer en de afsluitingen van de Boulevards?
“Wir werden sehen…”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten