“Kijk dan toch!” Jaqueline schatert bij het tonen van een zwartwit-foto van de prop- en propvolle etalage. Het heette toen nog Textielhuis Steketee. Ik zie degelijke shawls, even degelijke directoires, zakdoekjes, korsetten, tafellinnen, een peignoir, handdoeksets, een negligé te midden van plastic kinderpoppen en plastic bloemen. Het woord mode bestond nog niet.
Dat uitte zich later in de overkapping van de Lange Zelke, een nieuwe trend: in veel Nederlandse steden werden winkelcentra voorzien van glazen koepels en overkappingen. Jaqueline pakt een foto uit de jaren 60, waarin de Lange Zelke nog toegankelijk was voor verkeer. Zonder kap.
In dezelfde jaren verdwenen langzaam de klederdracht en de kap uit het dagelijks leven. De omschakeling van boerendracht naar burgerkleding was niet altijd vanzelfsprekend. Alexandra herinnert zich het beeld van een collecte: Het geld zat diep verstopt: diverse lagen lange rok gingen omhoog om bij het kleine beursje te kunnen komen. “Met het kapsel en het kleden waren de vrouwen zeker een uur bezig…”
Terwijl het straatbeeld veranderde, donker effen en zwart werd vervangen door kleurrijke prints en patronen, de rok voorzichtig een broek werd, verrezen in de binnenstad verschillende kledingzaken. En dan was daar in 1992 de overkapping, die voor nog meer winkelgenot ging zorgen…
De eerste dames die overgingen op gewone kleren, kregen verschillende jurken mee naar huis, zodat ze op hun gemak konden passen en wennen aan het nieuwerwetse. De coupeuses maakten overuren; één van hen lacht om de anekdote. Dat ze de komma niet had gelezen en ze -in plaats van anderhalve centimeter- een broek 15 cm had ingekort. De nadruk van het enorme assortiment kwam steeds meer op kleding te liggen. Uiteindelijk werd gestopt met de verkoop van het algemene textiel. Alexandra: “Toen waren ze eindelijk ook van dat ellendige balansen af met oud & nieuw. Al die bolletjes wol en klosjes garen!”
Momenteel staat de Lange Zelke “in de steigers” en wordt er druk gewerkt aan de nieuwe bestrating. En het gaat wat worden. Daar zijn de passanten het over eens. “Met die nieuwe steentjes en straks wat groen, wordt de Lange Zelke weer leuk!” beamen Els en een vriendin, vaste klanten van de winkel. Van modeshoppen online willen ze niets weten. “Waar word je nu zo goed geholpen met goed advies en gezelligheid dan ik de winkel?”
Dat zegt genoeg in het pleidooi voor winkelen in de Vlissingse binnenstad. Ik krijg van Alexandra en Jaqueline een brede en oprechte glimlach en o ja: ze gaan ook mee met de nieuwerwetse tijd. Op een tv-scherm in de koffiehoek lees ik een geweldige tekst:
Trek iets positiefs aan; dat past atijd!