Evenals de vorige maand begint mijn verhaal weer in de St. Jacobskerk. Het blijft een bijzondere plek om inspiratie te vinden en te herdenken. Zeker op 6 april.
Vlissingen en oranje gaan goed samen.
In de binnenstad zie ik dat de kleur zich als een lenteregen in de etalages verspreidt. Niet alleen als rekwisiet of koningslied, maar ook als mode-item, heel bewust. Oja, binnenkort Koningsdag! Wow, ik zie toch wel hele leuke, kekke, knaloranje tasjes, All Stars…
Willem van Oranje liet in 1672 de stadsregering per brief weten dat hij dankbaar was dat de Vlissingers in april de Spanjaarden uit de stad hadden verjaagd. Ik zou zeggen: trots. Maar dat past niet zo in het Vlissingse. Toch wel in de kerk, op 6 april. Vanuit verschillende invalshoeken bleek wederom dat we de vaderlandse geschiedenis onder een ander vergrootglas moeten leggen. Maar dat wisten we al. Maar wist u ook dat het zo maar zou kunnen dat Filips van Marnix –de heer van Sint Aledegonde, West Souburg- de tekst van ons volkslied Het Wilhelmus schreef?
En wisten we ook dat in ons eigen stadhuis onze Koning Willem Alexander een eigen kamer heeft waar hij te allen tijde mag overnachten? Als Markies van Vlissingen. Deze titel dateert uit 1581, het jaar waarin Willem van Oranje deze akte kocht om te waken over de accijnzen van bier, wijn en vis. Dus Vlissingen en oranje gaan goed samen.
Voordat we tijdens Koningsdag al ons oranje in de strijd
gooien omdat het weer mag, is er op 22 april ook een feestje. In onze eigen
binnenstad wordt de vernieuwde Lange Zelke geopend. Een hele dag festiviteiten.
Om alvast even te wennen aan de rest van onze vrijheden de komende tijd:
Koningsdag, 5 mei… Leve onze vrijheid. Leve Vlissingen!