HET GOEDE LEVEN

Iedere maand op deze pagina het woord aan de outsiders die van deze stad houden: de tijdelijke werknemer, de toerist, de stagiair, de bezitter van een tweede huis, de immigrant: wie zijn het, wat intrigeert ze? Wat bezielt ze om hier te komen, te verblijven of zelfs te blijven?

Voorzichtige zuchten van verlichting, afgeschudde gezonde angst voor de nieuwe start. De binnenstad van Vlissingen legt oren te luister en hoort weer buitenlandse stemmen in de straat. Stap voor stap nieuwe gezichten na maandenlang steeds groeten, knikken en zwaaien tegen ons kent ons. Fietsers die geen idee hebben dat je dat in de Walstraat niet mag, fietsen. En waar handhavers ontbreken, zien we een kleurrijke en opkrabbelende binnenstad, waar vol trots weer tafeltjes, uithangborden en een vriendelijk onthaal een gevoel van gastvrijheid symboliseren. En niet alleen de Duitsers en de Belgen, maar ook de Nederlanders hebben Vlissingen ontdekt! 

Die outsider en ongenode gast die iedereen de laatste maanden onderuit probeerde te halen, is nog niet helemaal weg. Maar hij gunt ons -naast helaas veel slachtoffers- ook weer een nieuw leven. Een leven waarin iedereen een beetje tot bezinning heeft kunnen komen als het gaat om verantwoordelijkheid, duurzaamheid en gezondheid.

Loop door de Walstraat en houd een willekeurige fietser aan. Het is een toerist. En wat vindt deze toerist van de  binnenstad? “Zo leuk, al die kleine aparte winkeltjes!” en “Zo gezellig, al die bijzondere winkeltjes.” 

Het leuke is, dat sommige van die bijzondere, aparte kleine winkeltjes gerund worden door buitenstaanders die hun oog op een onderneming in Vlissingen hebben laten vallen. Ze hebben hun geboortegrond verlaten om hier in de binnenstad hun passie en filosofie te delen met anderen. Rich uit Groot-Brittannië, Dani uit Antwerpen. Bij de Juicebar zie je de Afrikaanse invloeden en stap je in een kleurrijke andere wereld. Een eerlijke wereld vol duurzaamheid en verantwoordelijkheid. Deze begrippen staan ook bovenaan bij zowel Johnsons als ’t Pothuys, waar zorgvuldige keuzes worden gemaakt om de wereld beter en gezonder te maken. En om Vlissingen beter te maken. 

En niet alleen met bewuste keuzes onderscheiden de ondernemers in de binnenstad zich. Rich: “We houden rekening met elkaar, vullen elkaar aan en daardoor versterken we elkaar. Ik verkoop geen smoothies en juices, dus ik verwijs naar Siamak van de Juicebar, de lekkerste broodjes heb ik niet, maar Jose van la Bella Cucina wel.” Dani: “Ik verkoop alleen dingen waar ik echt 100% achter sta en als ik weet dat ze echt verantwoord zijn gemaakt.” 

En zo proberen we na de Coronacrisis samen het goede leven in de binnenstad weer op de kaart te zetten, voor de toeristen en voor onszelf.

BEZIGE BIJEN

Iedere maand op deze pagina het ‘woord ’aan de outsiders die van deze stad houden: de tijdelijke werknemer, de toerist, de stagiair, de bezitter van een tweede huis, de immigrant: wie zijn het, wat intrigeert ze? Wat bezielt ze om hier te komen, te verblijven of zelfs te blijven?

Weken was het stil op straat. Geen schuivende terrasstoelen, geen rinkelende glazen. Ondanks de fijne voorjaarszon, waagden zich slechts enkelen aan die nieuwe frisse lucht die lente heet.

In deze tijd van bezinning en stilte ontdekte ik in de stad een echte en vooral natuurlijke oase van rust, waar de lente volop haar gang kon gaan. De buitenstaanders hier kennen geen anderhalve meter afstand, maar zoeken elkaar op, zo dicht mogelijk. En alles is in het werk gesteld om het deze logés ter wille te zijn: piepkleine gastenkamertjes om intiem te nestelen. Behaaglijke gaatjes in het hout en stiekeme labyrintjes, onzichtbaar voor ons oog.

Verschillende vrijwilligers en buurtbewoners hebben met hun eigen handen en passie dit paradijsje gecreëerd en in deze enorme kleurenpracht van planten en  bloemen leven wilde bijen als God in Vlissingen en paart de pimpelmees er op los. En dit allemaal op slechts een paar vierkante meter!

Ondertussen heeft de lentezon zich verdrietig teruggetrokken, bij gebrek aan enthousiast onthaal. Als je tijdens paas- en feestdagen zo je best doet en de terrassen en pleinen zijn leeg…

Maar de terrassen slaan terug! Er wordt geschuurd, geschilderd, geschrobd. De expansiedrift van de anderhalve meter wordt met de meest creatieve vondsten beloond. Er wordt gepast en gemeten, met haken en ogen. Eigenaren en personeel gonzen als bezige bijen op het Bellamypark met een bijna baltsende energie, intens verlangend naar een hernieuwde kruisbestuiving met de hele binnenstad, het strand, de boulevard. En de voorspellingen worden beter. De horecalockdown gaat voorzichtig van het slot.

Een wilde bij zonder bloemen is een ramp, evenals een ondernemer zonder klanten.

Mocht iemand de misschien te verwachten drukte in de binnenstad willen ontvluchten: het paradijsje, deze kleine openbare stadstuin op gemeentegrond, is op loopafstand van het centrum, de Prinsentuin. Betreed het met liefde en respect voor de gevleugelde buitenstaanders. Maar geniet van dit moois dat Vlissingen ook te bieden heeft.

Blijf allen gezond en lief voor elkaar! En probeer zoveel mogelijk onze lokale ondernemers te steunen, in wat voor vorm dan ook! Totdat de echte gasten onze stad weer bezoeken.