KLEURRIJK VLISSINGEN

Het gaat er om spannen. Een spontane wedstrijd tussen groen en rood. Mijn tekening  begint op het Bellamypark, evenals het verhaal. Groen, het leven. Rood, het gevaar.

De laatste klanken van een warme zomer echoën onder de fontein. Voordat het seizoen dan echt is afgelopen, wagen toeristenkindjes zich aan de waterspuwende leeuwen en vangen ze met hun handjes juichend de stralen.

Voordat het groen verandert in geel, bruinrood. Voordat het herfst wordt…

…denken we terug aan de Westerschelde die met haar vele kleurscharkeringen ieder moment van de dag een ander decor vormde voor Film by the Sea. 

Ik zag de film Presque, waarin de hoofdpersoon met de krachtigste filosofische uitspraken op de juiste momenten het publiek wist te roeren. Heraclitus beweerde dat ‘alles stroomt’. 

Alles stond echter even stil aan de andere kant van dat Bellamypark. Het bruisende, stromende leven van een nieuwe generatie aan de start van een nieuwe levensfase, een nieuwe studie, een nieuw schooljaar. Er stroomden tranen.

In de stilte van het herpakte leven, bleef de zon het groen beschijnen. En stroomde alles door. De rode parasols van de restaurants maken het mooiste complementaire kleurcontrast. Nog even. 

Voordat het groen verandert in geel, bruinrood. Voordat het herfst wordt… De parasols naar de stallingen gaan, de Westerschelde gaat grijzen. Voordat tranen zullen drogen.

Rode letters wijzen ons de weg. Bezoekers van onze mooie stad kunnen naar links, naar rechts. Het juiste pad zou de weg naar de plek zijn waar zinloos geweld niet meer bestaat. Want voor velen sloeg de herfst haar kleurrijke beurt over en werd het een zwarte winter. 

Maar zoals Heraclitus al beweerde: alles stroomt. Opdat de kleuren snel terug zullen komen en stromen.