VIS & ZEE

Dit is één van de meest strategische punten in Vlissingen; daar waar de zee, de bewoners en de toeristen samenkomen. Traag pendelend -soms toeterend- vanaf het Keizersbolwerk, haastend vanuit de stad via het Bellamypark of Nieuwendijkend. Hier ontmoeten niet alleen heden en verleden de toekomst, maar waait de wind uit allle streken. Hier worden fietsen even geparkeerd, naar lucht gehapt. Hier worden opgewonden blikken richting de Pilots gezonden, “kijk daar speert er net eentje weg!” Hier setzen Sie sich in Henk’s plastic kuipstoeltjes. En hier worden theatraal met de armen hoog haringen naar binnen gezogen.

Er stond een vrouw op de dijk. Een bruid. Ze schreeuwde. Haar man was visser. Kwam hij terug?

Toeristen laten vanuit die kuipstoeltjes, genietend van de dagvangst, hun oog langs de jachthaven glijden. Een meeuw doet mee. De Nieuwendijk was lange tijd het strategische punt voor vis. Niet diezelfde vis. Vroeger. Puls bestond niet en vissersvrouwen schreeuwden harder dan de meeuwen nu. Ruim een eeuw geleden waren het de dames die zich bezighielden met het voorbereiden en verwerken van de vangst. En op de Nieuwendijk werd de vis soms krijsend verkocht. 

Er staat een vrouw op de dijk. Een vissersvrouw. Ze tuurt met een ogenschijnlijk bezorgde blik over de Westerschelde. Zeker, hij komt terug. Maar hoelang nog? Ze pinkt een traan weg.

Hoeveel meeuwen deden zich een eeuw geleden tegoed aan al die lekkernijen uit de zee, die hapklaar in de ruwe rieten manden van de vissersvrouwen lagen te glimmen in de zon? Zij die het oefenden, hebben een genetisch sterke nazaat ontwikkeld: de toerist in het kuipstoeltje is in een oogwenk haar laatste restje kwijt aan de spiedende vijand. Scherp vliegt het richting Keizersbolwerk, met een stukje staart in de snavel.

Er zullen altijd vrouwen op de dijk staan turen richting de Westerschelde. Wat valt er te halen? 
Wie mag er nog naar Engeland varen? Wie heeft zijn vis op het droge? En hoe duur is deze betaald?

De toeriste neemt haar verlies en kijkt naar het lege bakje. De meeuw prooit stiekem door. De accu’s van de fietsen krijgen een puls en brengen de berijders naar een volgend punt in Vlissingen. Anderen slenteren langs het water waar één van de dames van Brasserie Evertsen de sluizen opent. Een bootman manoeuvreert zijn jacht tussen twee grotere. De meeuw is weg.

Wie heden, verleden en toekomst van de visserij in Vlissingen wil beleven: wees welkom tijdens de activiteiten op de Visserijdagen Vlissingen op 16 en 17 augustus.