Iedere maand op deze pagina het ‘woord ’aan de outsiders die van deze stad houden: de tijdelijke werknemer, de toerist, de stagiair, de bezitter van een tweede huis, de immigrant: wie zijn het, wat intrigeert ze? Wat bezielt ze om hier te komen, te verblijven of zelfs te blijven?
Weken was het stil op straat. Geen schuivende terrasstoelen, geen rinkelende glazen. Ondanks de fijne voorjaarszon, waagden zich slechts enkelen aan die nieuwe frisse lucht die lente heet.
In deze tijd van bezinning en stilte ontdekte ik in de stad een echte en vooral natuurlijke oase van rust, waar de lente volop haar gang kon gaan. De buitenstaanders hier kennen geen anderhalve meter afstand, maar zoeken elkaar op, zo dicht mogelijk. En alles is in het werk gesteld om het deze logés ter wille te zijn: piepkleine gastenkamertjes om intiem te nestelen. Behaaglijke gaatjes in het hout en stiekeme labyrintjes, onzichtbaar voor ons oog.
Verschillende vrijwilligers en buurtbewoners hebben met hun eigen handen en passie dit paradijsje gecreëerd en in deze enorme kleurenpracht van planten en bloemen leven wilde bijen als God in Vlissingen en paart de pimpelmees er op los. En dit allemaal op slechts een paar vierkante meter!
Ondertussen heeft de lentezon zich verdrietig teruggetrokken, bij gebrek aan enthousiast onthaal. Als je tijdens paas- en feestdagen zo je best doet en de terrassen en pleinen zijn leeg…
Maar de terrassen slaan terug! Er wordt geschuurd, geschilderd, geschrobd. De expansiedrift van de anderhalve meter wordt met de meest creatieve vondsten beloond. Er wordt gepast en gemeten, met haken en ogen. Eigenaren en personeel gonzen als bezige bijen op het Bellamypark met een bijna baltsende energie, intens verlangend naar een hernieuwde kruisbestuiving met de hele binnenstad, het strand, de boulevard. En de voorspellingen worden beter. De horecalockdown gaat voorzichtig van het slot.
Een wilde bij zonder bloemen is een ramp, evenals een ondernemer zonder klanten.
Mocht iemand de misschien te verwachten drukte in de binnenstad willen ontvluchten: het paradijsje, deze kleine openbare stadstuin op gemeentegrond, is op loopafstand van het centrum, de Prinsentuin. Betreed het met liefde en respect voor de gevleugelde buitenstaanders. Maar geniet van dit moois dat Vlissingen ook te bieden heeft.
Blijf allen gezond en lief voor elkaar! En probeer zoveel mogelijk onze lokale ondernemers te steunen, in wat voor vorm dan ook! Totdat de echte gasten onze stad weer bezoeken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten