Over plekken in de stad die waren; plaatsen met een verhaal.
Verloren Vlissings verleden als het nieuwe schoonheidsideaal.
“De editie 2000 heeft de meeste indruk op mij gemaakt. Anouk, BLØF… Zoveel bezoekers! Het mooiste Bevrijdingsfestival” Pieter werkte lange tijd in de horeca op het Bellamypark en probeert de sfeer van 5 mei 2000 te omschrijven. “Ik tapte bier bij Frapo’s en was de enige nuchtere aan het eind van de dag. Vlissingen was inmiddels een braaf stadje geworden. Zelfs met zoveel mensen op een dag. Het was gemoedelijk. Wat een goede sfeer!”
Wat de Koopmanshaven was, werd park. Ik herinner me de uitspraak van Frans. Ik leerde hem kennen in 2016, toen ik net in Vlissingen woonde en met het project Vlisdingen bezig was. “Het Bellamypark? Park? Allemaal roestbakken met bossen hooi!” Hoe mooi is het contrast met een zin uit een tekst vol herinneringen aan Vlissingen van Christiaan Feij: “…de kastanjebomen in bloei op het Bellamy, de muziektent en De Witte Ballons.” Ik blader door archieven en zie op zwart-witfoto’s de muziektent voor dit café, dat later de plek werd waar Pieter tapte.
We kijken uit naar de maand mei. En als ze er is, missen we haar in alle gradaties van vreugde, kleur en feest. Bevrijdingsdag gaat dit jaar digitaal. Dus extra fijn om even terug te kijken naar tijden waarin alles nog gewoon kon. De illustratie is een compilatie van allerlei feestelijkheden op het Bellamypark, variërend van een gymnastiekdemonstratie van de Vlissingse turnvereniging (toen mannen nog snorren en spieren hadden). En dit is tevens het toppunt van straatacrobatiek, lang, lang voordat Onderstroom werd geboren. En dan: die meiskes in 1929 in een schitterende kermisattractie met weinig PK’s. De kleurrijke tekeningen zijn gemaakt tijdens Bevrijdingsfestival en Onderstroom in de laatste jaren.
Ondertussen begint het bij de horacaondernemers te gonzen. Misschien, misschien eind april. De terrassen open? Annika heeft uit voorzorg heaters in de 8 parasols laten monteren, zodat gasten ook met minder warm weer behaaglijk van een hapje of drankje kunnen genieten. Bij een van de buur-restaurants klinkt vanuit binnen harde muziek. Er ontstaat zin in.
“Een echt park is het eigenlijk nooit geweest” zegt Pieter. Hij wijst richting de Nieuwendijk. “De ene helft -achter de voormalige Brugstraat die het park in tweeën deelde- was parkeerplaats, en deze kant was een modderpoel. Het deel lag feitelijk het halve jaar klaar om op 5 mei aangestampt te worden. De rest van het jaar was het niet meer dan wat struikjes en veel hondenpoep”.
Hij is trots op Vlissingen als bakermat van zoveel festivals en straattheater. De sfeer van de afgelopen jaren moeten we nog even missen. Geen feest en biertjes op 5 mei op het Bellamypark.
Kijk op www.bevrijdingsfestivalzeeland.nl voor het programma, waar Pieter momenteel met vele anderen aan werkt. En de knallende kleuren van vrijheid bedenken we er zelf bij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten