OMHOOGVAREN

Waar ben ik:      Panamaknaal, de Miraflores-sluizen
Wat zie ik:          De Western Lucrezia in een benarde positie

"... die boot hebben we dus net gemist..." 

In Panama-City zijn ze er blijkbaar aan gewend. Wij niet. Dan kun je op je hotelkamer met WIFI de allerleukste routes hebben gedownload, eenmaal buiten in het verkeer loopt alles vast. Auke verwenst het gemiddelde gedrag van de medeweggebruiker. "Totaal geen respect voor een ander!" Met moeite kan hij invoegen. Met moeite ontwijkt hij iedere macho die in een grotere auto rijdt. Latino's hebben een ego. Maar Auke even niet. Rijden in Panama-City is respect hebben voor je eigen gave om met 4 paar ogen te overleven in het verkeer.

Dus komen we veel later dan gepland aan bij de Miraflores-sluizen in het Panamakanaal. De auto is nog onbeschadigd en op de parking zien we een hele grote voorbijschuiven. De containers torenen er bovenuit. Auke kijkt een beetje teleurgesteld. Die boot hebben we dus gemist.

Ik zie het net even van de andere kant: hoe mooi dat we dit containermonster nog even mogen uitzwaaien. Want we zijn bij het Panamakanaal en daar kom je niet dagelijks. En wat wij daar doen? Bootjes kijken. Als je je vrijwillig maatschappelijk verantwoord inzet, mag je daar ook maatschappelijk verantwoord de vruchten van plukken. Dus een maatschappelijk verantwoorde korte verlenging van een werkreis naar Costa Rica ligt voor de hand: Panama! Nu we toch in de buurt zijn...   

We hebben in die zin een beetje pech: er ligt slechts 1 schip te wachten om door de Miraflores gesluisd te worden en om vervolgens 16 meter te worden opgetild. Maar 1 schip is beter dan geen schip. Het is een spectaculair evenement: de Western Lucrezia - varend onder Cyperse vlag- wordt aan twee kanten synchroon door 6 treintjes met kabels de eerste bak in getrokken. Op de centimeter nauwkeurig; ik heb het gevoel dat mijn hand net nog tussen wal en schip past. Na 6 sluisdeuren kan de Lucrezia weer ademen en vaart ze noordwaarts. Het heeft al met al een klein uurtje geduurd en we hebben alle handelingen kunnen volgen. En daarna blijft het vooralsnog stil op het Panamakanaal. 

 's Middags in de hotelkamer ga ik de Lucrezia zoeken. Shipfinder geeft rond Panama-City niets prijs; vreemd voor een betaalde app. We hebben vanochtend toch degelijk schepen gezien! Ik probeer het via andere kanalen en vind haar via Google op marinetraffic.com. Onze Lucrezia is nog niet echt opgeschoten, want volgens de timetable ligt ze nu ter hoogte van de Centennial Bridge Pan American Highway, zo'n kleine 10 knopen verder.  

Ik juich als een scheepstoeter als ik de bestemming lees: NL TNZ !! En op 22 februari zal madam Lucrezia Vlissingen passeren.... Ik geloof niet in toeval. Waren we vanochtend op tijd geweest, hadden we haar gemist. Waren we later gegaan, hadden we haar gemist. Ik check op marinetraffic.com welke schepen nog meer richting Nederland varen. Geen enkele.  

Op 22 februari zit ik voor het raam om de Western Lucrezia te zien en vast te leggen. Die boot ga ik niet missen!