Vandaag 15 oktober is de laatste dag van de kinderboekenweek. Vandaar deze keuze. Mijn werken hangen niet voor niets in boekhandel 't Spui. Echter: deze twee illustraties hebben de tentoonstelling niet gehaald. Een beperkt aantal haakjes aan de wanden dwingt je tot keuzes maken.
Martina maakt nog geen keuzes. Martina is de dochter van Marco, onze Italiaanse klusjesman. Marco is 'verrekte handg & slim'. Een aantal jaren geleden kwam hij met breed bezwarende gebaren bij mij aan: hij kon geen oppas voor Martina vinden, dus ik zei: "Geen probleem, geef Martina maar aan mij, graag zelfs!" Een heel groot vel tekenpapier op de grond brak alles open, ondanks dat Martina mij niet durfde aan te kijken, met die grote pet van Marco op haar koppie. En al snel pakte ze in beide knuistjes de krijtjes om los te gaan.
De wetenschap noemt het ambidextrie: het fenomeen zowel rechts- als linkshandigheid. Ongeveer 1% van de bevolking 'lijdt' hier aan; ik vind het een verrijking, want ik heb er ook een handje van. Ik kwam er per ongeluk achter toen ik tijdens de kunstacademielessen bij modeltekenen mijn stuk houtskool in mijn linkerhand had. Ik had het altijd al gedaan, want het voelde niet onwennig. Maar ineens was ik me er van bewust. Leonardo da Vinci was ook ambidexter, dus deze gave wordt vaak geassocieerd met intelligentie. Gezien de technische gaven van onze Marco, verbaast die dubbelhandigheid van Martina me niet: ook een slim meisje! Men zegt dat ambidextrie evenwel aan te leren is. Vroeger moest je op school met rechts schrijven. Ik ben gelukkig niet van deze generatie. Een ander motief kan een pols- of armbreuk zijn. Laat ik nu in de brugklas uit de ringen zijn gedonderd en mijn beide armen en polsen op meerdere plaatsen heb gebroken. Mijn linker mocht eerder uit het gips. Ik hecht echter meer waarde aam de Leonardo-theorie.
Het handje van het meisje dat ik 18 november 2016 tekende (locatie speelplaats Frans Naereboutschool) spreekt ook boekdelen: kijk dat vingertje onder haar mouw te voorschijn komen. Hoe dwingend naar het andere meisje dat ze in de houdgreep heeft.
In mijn selectie zag ik in deze twee tekeningen een zoveel prachtige overeenkomsten: beide hoofdrolspeelsters zijn in zichzelf en onherkenbaar voor de buitenwereld, en beleven hun kleurrijke kinderwereld. Met één of twee handen. De andere gelijkenissen mag de kijker zelf ontdekken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten