Met kloten; de binnenstad wordt groter!

 Iedere maand op deze pagina het woord aan de outsiders die van deze stad houden: de tijdelijke werknemer, de toerist, de stagiair, de bezitter van een tweede huis, de immigrant: wie zijn het, wat intrigeert ze? Wat bezielt ze om hier te komen, te verblijven of zelfs te blijven?

Wat zijn tegenwoordig afstanden? Vroeger was het traject Roodeschool-Retranchement in niet-hemelsbrede-zin het langst, qua kilometers. In deze weken ontmoet ik vele medelanders die vanwege de beperkingen het mooie van Nederland ontdekken, dus ook Vlissingen. En zo blijkt dat Nederland vele unique-selling-points heeft, maar we weten deze niet altijd te plaatsen. Vroeger corrigeerde Frits Bom met de kaart van Europa; nu mag ik graag aan Venlo-ers uitleggen dat kloten gooien niet in Groningen wordt gebezigd, maar in het oosten van ons land. En dat Friesland niet de enige provincie is met water. Maar Walcheren is mooi.

Zo moet je wel kloten hebben om de grootste afstand (Nieuw-Zeeland-Zeeland) ieder jaar te trotseren om met zoveel overgave en passie als outsider je in te graven en nestelen in zoveel in zoveel magen en harten… En hoe! 

Ondertussen wordt onze binnenstad stiekem groter. We hebben het niet over kilometers, maar het gaat stap voor stap. Binnen enkele jaren behoren de nieuwe straten van de het Scheldekwartier tot het centrum. 

Met herbestemmingen van het culturele erfgoed zullen er nieuwe voorzieningen komen. En wie weet hoort ook de Lasloods ooit tot de Vlissingse stadskern.

Michel is bijna dagelijks in deze Lasloods te vinden om met de meest waanzinnige smaaksensaties een verrukkelijk weekend en de bijbehorende mis-en-place voor te bereiden. Zeeuwse roots deinen mee op wat de Walcherse oogst van het moment te bieden heeft en resulteren in een werkelijk culinaire artisticiteit.

Michel blijft nog even, misschien langer. Nu de scholen weer zijn begonnen, lijken de vakanties ten einde. Maar Vlissingen nog niet. Andermaal horen we in de binnenstad nog steeds accenten uit alle delen van het land. En ontmoeten Limburgers Drenten en verbazen Friezen zich over onze boulevard. 

Als, als.  Dan prikt iedereen in één keer Vlissingen op de blinde kaart. En als het centrum dan werkelijk is gegroeid, kan niemand er meer naast prikken. Stel dat Michel hier het hele jaar zijn gang kan gaan… 

En een bericht voor al die Nederlanders die ineens in eigen land op vakantie moeten en met nieuwe ogen kijken: als het laatste tafeltje in de Lasloods gereserveerd is: ach, we hebben ook nog andere leuke, knusse, goede en gezellige restaurants in onze stad!