BLOK

zondag 26 maart  2017
10.45  UUR

ASIAN CAPTAIN, EUKOR

van: Wallham, Zweden

naar: Antwerpen

229 x 33  x 9 (draft) m

CARGO

Met pas op de plaats bedoel ik: even minimaal een kwartier voor het raam gaan zitten. Voor deze heimelijke bezigheid (die ik nooit in minuten durf uit te drukken, omdat de wijzers van de klok mijn beleving altijd inhalen) was afgelopen dagen geen tijd. Nu is het zondag, dus het mag. Zonder enige gewetensbezwaarlijke emoties. Zondag is een rustdag en een kwartier is een cadeau.

Ik word vandaag geholpen. In goede zin omdat de wijzers van de klok van St. Jacobskerk ergens vannacht om 3 uur zijn blijven hangen. Dat belooft een eindeloze lente. In slechte zin omdat ik een uur minder heb en daardoor die kerkklok waarschijnlijk van slag is. 

En de dagen zijn al zo kort!

Dus een kwartier voor het raam betekent dat ik de ASIAN CAPTAIN Eukor in alle perspectieven zie. Zij, of liever hij, komt en profile bakboord om de hoek, blijft lang twijfelen om vervolgens ineens een wijde bocht te maken. Het lijkt alsof hij/zij de zondagochtend van vele boulevardgangers  wil afschrikken. Zo dwingend komt zij/hij om de hoek. Ja, ik zie de loefzijde zelfs.

Als ik maar geconcentreerd genoeg wacht, ben ik getuige van dat schip dat zich werkelijk helemaal en face aan mij blootgeeft. Het meest dreigende moment. Als een blok komt de Asian Captain Eukor op me af. Sidderend zet ik een vierkant op mijn papier.

Ik werk nooit met een liniaal, maar met mijn timmermansoog heb ik hier te maken met een openbaring met hoeken van negentig graden. Dit moment had ik niet willen missen!

De wijzers van de klok van de St. Jacobskerk geven inmiddels weer het juiste licht op de  juiste plek. Alles werkt weer. En morgen een nieuwe werkweek.

WEEKENDDIENST

BOUWEN AAN DE TOEKOMST

donderdag 23 maart  2017
08.45 UUR

ZHENHUA 24

van: Shanghai, China

naar: Antwerpen

244 x 40 x 9 (draft) m

HEAVY LIFT VESSEL

Vandaag een vluggertje. Weinig tijd.

Deze krachtpatser duwde het uitzicht op de kranen van Zeebrugge met gemak opzij. Schepen van dit kaliber mogen alleen zwaar materieel verplaatsen. Indrukwekkend om te zien hoe een stukje nieuwe economie vanuit Shanghai de Schelde opkrabbelt.

Het thema voor vandaag: bouwen aan de toekomst. 

Niet alleen vanwege de ZhenHua 24. Ik ben door het Zeeuws Maritiem Museum (MuZEEum) gevraagd in het kader van de Kinderkunstweek workshops en lezingen aan basischoolleerlingen te geven. Het thema is portret, maar kinderen vinden het ook erg interessant om te luisteren naar de ervaringen van een 'echte kunstenaar'. Als ik voor een groep sta, willen alle kinderen later kunstenaar worden. Ja, logisch. Het mooiste vak ter wereld. Dat wrijf ik er wel in, als het moet. Ik vertel echter ook over de ontberingen op de academie. Ik MOEST iedere dag tekenen. Anders zou ik NOOIT een goede illustrator worden. Ik leg de kinderen uit dat ik tekenen steeds minder leuk begon te vinden.

"Dan kunt u  toch gewoon juf worden?" antwoordde een van de wijsneuzen.

Het is een kwestie van doorzetten. Wie A zegt, moet doorgaan tot Z. Zo heb ik mijn academietijd doorstaan. Afvallers zijn er al genoeg in dit vak. De kinderen begrijpen het. Ik laat ze de tekeningen van de afgelopen dagen zien.

"En nu teken ik nog steeds iedere dag! Deze maand teken ik iedere dag een boot." 

Gejoel. "Heeft u dat gemaakt??!"

Vandaag de ZhenHua 24, met iets fundamenteels aan boord, iets waarop gebouwd kan worden. Hoe mooi dat ik de kinderen van Vlissingen  dit mag meegeven. En ik geniet er van! Tegelijkertijd ben ik me bewust van een andere situatie. In een tijd en omgeving waar cultuur zo nadrukkelijk wordt wegbezuinigd, kan ik hele leuke verhalen vertellen. Wat! Ik maak de kinderen gek, als het moet. 

Zolang er maar bouwstenen blijven bestaan. En fundamenten.

Zijn jullie overigens al een keer in MuZEEum geweest? Een mooi begin van de toekomst! Zeker voor de kinderen.

DELFZIJL

woensdag 22 maart  2017
08.30 UUR

RIJNBORG

van: Grangemouth, Groot-Brittanie

naar: Antwerpen

176 x 24 x 7 (draft) m

CARGO

De Rijnborg is een van de 172 tellende verzameling van Wagenborg, Delfzijl. De vlootlijst is minstens zo interessant als de Flexa-kleurenlijst. Nadat ze de wereldatlas hebben leeggeplukt qua rivieren (van Amazoneborg tot Zaanborg en alles wat daar tussen stroomt) waren de bergen, banken en fjorden aan de beurt om tot naamgeving te komen. Toen iemand een handjevol edelstenen over de Eems had gegooid (saffier, robijn, smaragd) moet er een kantelpunt zijn ontstaan. Het roer om! Halt aan de wetenschappelijk verifieerbare namen, op naar de verbeelding!

Ode aan de liefde? Of graven in de genealogie? De vlootlijst zo verder uitpluizend kom ik ze tegen, de dames. Ze variëren van Marietje Nora tot Sharon en Samira. Daar moeten wat generatiekloven over heen zijn gevaren.

Maar eigenlijk wilde ik het over Delfzijl hebben; daar is nu niet veel ruimte meer voor. Komt goed uit, want van Delfzijl is ook niet zoveel meer over. Dat begon al in de 70-er jaren toen Heveskes, Oterdum en Weiwerd het lot van Doel (België) werd bespaard door deze dorpen met de grond gelijk te maken. Voor nog meer haven. De iets noordelijker gelegen Eemshaven heeft Delfzijl al jaren ingehaald, Heveskes, Oterdum en Weiwerd zijn feitelijk voor niets gesloopt. En wat er dan nog van Delfzijl over is... wordt ook gesloopt.

Delfzijl, de stad uit mijn kindertijd, waar we op zondag in de havens bootjes gingen kijken, waar ik de middelbare school genoot, mijn eerste echte verkering kreeg. Delfzijl: daar viel wat te halen. 

Delfzijl achtervolgt me nog steeds. De 'borgen' van Wagenborg varen hier op gezette tijden langs en je wilt niet weten hoeveel Delfzijlsters er hier in Vlissingen rondlopen!

Eentje heeft connecties met Wagenborg. Mochten ze nu echt een keer in een namencrisis komen: ik heb leuk idee voor de volgende drie schepen: Heveskesborg, Oterdumborg en Weiwerdborg.

 

DOLE

dinsdag 21 maart  2017
11.20 UUR

DOLE AMERICA

van: Antwerpen

naar: San Jose, Puerto Rico

150 x 23 x 8 (draft) m

CARGO

De ananasboot. Of de bananenboot. Never a dole moment, maar ik ga nu niet grabbelen in de Flexakleurenkaart naar ananasgeel. Of bananengeel. 

Het valt niet mee om iedere dag -vooral als deze gevuld is met activitieiten- een tekening te maken. De krabbel lag er vanochtend, maar nu pas tijd om e.e.a. in te kleuren. En gelukkig valt er weinig te kleuren vandaag. Maar dan ook nog een passend verhaaltje uit je mouw schudden...

Gisteren sprak ik een heer. Ik ken hem niet echt goed, dus ik was verbaasd dat hij me aansprak over mijn dagelijkse schip-tekeningen. Hij vroeg waar ik die vandaan haalde. Ik legde hem uit: het begint ergens IN mijn brein omdat er iets UIT moet > ik zie iets voorbijkomen > het stroomt via mijn hand op het papier. Dus feitelijk schud ik ze uit mijn mouw, die tekeningen. 

"Oh, dus die heb je ZELF gemaakt??" Deze onverwachte vraag kon ik gelukkig beamen. Ja.

Hoe verrast was ik, toen hij zei: "Dat heb je dan verdomd goed gedaan. Ik ben scheepsbouwer en ze kloppen echt, je tekeningen."

Auke komt even melden dat het al laat is. Ik lees mijn verhaaltje voor. In zijn studietijd kluste hij in Rotterdam als havenarbeider bij en hij verzekert me: "Je wilt niet weten hoeveel banandozen er in zo'n schip zitten."

Oja, en nu komen de verhalen... 

"Auke, ik zal in een ander verhaaltje memoreren dat je bij het lossen van een lading cacao een lijk in de Verkade-silo zag vallen.."

Nou, als iemand een chocoladeboot richting Vlissingen wil sturen? 

Wordt vervolgd.

PRIMAVERA

maandag 20  maart  2017
12.30 UUR

GRANDE ELLADE

van: Wallham, Zweden

naar: Antwerpen

183 x 32 x 9 (draft) m

CARGO

De astronomische lente is vandaag begonnen! Ik heb altijd geleerd dat ze op 21 maart binnen kwam varen. Tijden veranderen blijkbaar. Als ik naar buiten kijk, is er niets dat la Primavera aankondigt. Tenzij ik met veel fantasie in het aanstomende Grimaldi-bakbeest het voorjaar waar.

De Grande Ellade is alles wat La Primavera van Botticelli niet is. Het verfijnde, haast precieuze, bevallige en het bijna gewichtloze ontbreken aan alle kanten. Termen als log, lomp, lijvig en massief zijn beter op hun plaats.

Slechts de kleur kondigt paaskuikens aan, en daarmee is mijn associatie met de lente naar de knoppen. Verveeld zoek ik het Grimaldi-geel in de Flexa-kleurenwaaier. 

Jawel. De naam van dit tegen het helderroest aanschurkende geel heet in flexa-land 100% bubbels. Ik hoef maar een fles Prosecco uit de kast te halen, om in de juiste Italiaanse gewichtloze lentesfeer te komen. Dank aan Flexa!

Maar ik doe het niet. Die gekregen Prosecco bewaar ik voor een speciaal moment. Vooralsnog 100% bubbels die tegen de glooiing klotsen en een uitzicht dat bestaat uit grijstinten. En een klein beetje geel.

IETS CITROENGRAS

zondag 19 maart  2017
11.00 UUR

DA CHANG HONG KONG

van: Klaipeda Litouwen

naar: Antwerpen

180 x 28 x 7 (draft) m

CARGO

De Da Chang blinkt uit in tertiaire tinten. Bij Hong Kong denk ik aan goedkope-speelgoed-knal-kleuren; dit schip is volgens de Flexa kleurkaart

* iets citroengras
* vol rabarber

* midden goudsbloem...

Nou, die kleuren kent mijn potloodcollectie niet! Evengoed werd de Da Ching in 2013 opgeleverd in die goedkope-speelgoed-knal-kleuren, maar omdat de verf van inferieure kwaliteit was, is de boel in een paar jaar door de zon gebleekt.

Da Chang komt nu uit Litouwen. In maart 2014 waren wij daar ook. We bezochten Vilnius, de hoofdstad, alwaar ik veel schetsen maakte. Ik herinner me het op een-na-lekkerste glas witte wijn (de allerlekkerste was in Mexico-City na een heftige werkweek rondom de vuilnisbelten en het weeshuis van Miacatlan) Het was verrassend warm voor de tijd van het jaar. Zeker in Vilnius. En we bestelden op een van de weinige terrassen dat op-een-na-lekkerste glas wijn, ik tekende wat, en maakte de tekening blijkbaar niet af.

Nu ik het betreffende schetsboek erbij pak en de onaffe tekening bekijk, herken ik ineens de kleur van de lucht: *iets citroengras...

en oja: de tekening van gisteren die -in het kader van weekenddienst- het zonder een verhaal moest doen:

...de parapluboot, omdat het regent.

RAMBIZZSSST....

vrijdag 17 maart  2017
18.20 UUR

RAMBIZ

van: unknown

naar: Borssele

85 x 44  m

FLOATING CRANE

Stilte. Een zeldzaam mooie dag, met nog mooiere eind-van-de-middag-kleuren. Eindelijk geen goedkoop rood-geel-blauw dat flikkert op het Scheldewater. Slechts de zachte pastels die met het veranderend avondrood de nacht aankondigen. 

De Rambiz komt vaker voorbij, altijd op sleeptouw, want varen kan hij zelf niet. Het grafisch lijnenspel in mooi contrast met de zachte tinten.

Eerlijk is eerlijk. Dit was gisteravond. maar het was zo mooi, dat ik het heb vastgelegd voor de tekening van vandaag. En deze keer zonder vlaggetjes en andere nautische opschmuck. 

Gewoon even stil en alleen maar kijken en genieten...

POLARIS

donderdag 16 maart  2017
11.00 UUR

POLARIS

van: Vlissingen

naar: Steenbank

82 x 12 x 5 (draft) m

PILOT VESSEL

Daar gaan we weer! Het is weer zo'n mooie dag... Wederom een zomerse waarop je bijna wilt spijbelen. Maar ik heb het beloofd. Vandaag weer een getekend schip. 

Ondanks dat er per dag zoveel moois en groots voorbijglijdt, heb ik gekozen voor de Polaris.
Vandaag ga ik in de hij-vorm, derde persoon enkelvoud. Polaris is eentje van een drieling; de eerstegeborene. Maar iedereen snapt dat ik deze schepen niet met 'haar' aanspreek. Polaris is deel van de echte mannenwereld. 

Polaris heeft twee broertjes: Pollux en Procyon. De oplettende lezer heeft 'm al in de gaten. De namen van deze identieke drieling komen uit de astrologie. Polaris is Poolster, Pollux is een van de tweelingen Gemini (hoezo drieling?) en Procyon zit in de Kleine Hond.

Afijn, ik voel me weer even juf met het delen van deze kennis. Iedere donderdag vaart een van de drie riching Steenbank om deze buitengaatse plek te voorzien van nieuwe loodsen die daar een weekje mogen bivakkeren.

Onlangs was ik te gast op de Procyron die hier in Vlissingen in de haven lag. En ook zonder de Westerschelde op te varen, was het een bijna astrologische beleving. De "stuurhut' heeft panoramic view van 360 graden, ramen rondom... Ik zou zeggen:  zelfs een astronomische ervaring als ik een keer mee mag varen. Het scheelt een paar letters, maar de beleving...Hint!

AGNES SCHILDERT EEN SCHIP

woensdag 15  maart  2017

Terug in de tijd. We gaan naar het voorjaar van 1990, Texel.

De Vriendschap 

de Cockdorp, Texel

25 x 5 m

WADDENVEER Texel-Vlieland vv

Vandaag is het 15 maart, en ik ben precies op de helft van het project MAART MAAKT VAART. De ellende slaat soms een beetje toe. Waar ben ik aan begonnen? Iedere dag een voorbijgaand schip in de Westerschelde vastleggen. En er dan achterkomen dat het tekenen van schepen helemaal niet bevredigend is.

Ik trakteer mezelf op een vrije dag. Het toeval wil dat ik momenteel aan een illustratie-opdracht werk voor Wessels Ontwerpt, een vormgeefbureau uit Oudeschild, Texel. En 27 jaar geleden deed ik op datzelfde Texel een extreem ludiek project: ik mocht samen met studiegenote Eva het veer tussen Texel en Vlieland beschilderen. 

De Vriendschap moest dringend opnieuw in de lak, de eigenaar kwamen we toevallig tegen, wij waren zo gek als een deur, dus de optelsom was snel gemaakt. Eva en Agnes een weekje naar Texel om de Vriendschap om te toveren tot een mythologische kleurenexplosie die in de Texelse volkmond al snel 'de hippieboot van Sil' werd genoemd.

De klus was zwaar; bootjesverf smeert toch iets anders dan acryl. Het was koud. We deden de klus tegen kost en inwoning en heel veel Beerenburg en we kregen nationale bekendheid omdat de Volkskrant in de zaterdagbijlage een paginagroot artikel over de Vriendschap schreef.

Dat waren nog eens tijden! Heerlijk even terugmijmeren en goede moed verzamelen om morgen toch maar weer een voorbijgaand schip te tekenen... 

MONDRIAAN

dinsdag 14 maart  2017
16.00 UUR

RUYTER

van: Vlissingen

naar: Breskens

82 x 12 x 5 (draft) m

DREDGER

Vader der Vlissinger Vaderen loopt bijna onder water. De Ruyter komt langs. Slechts een fractie van het schip krabbelt aan het oppervlak van de Westerschelde. De rest is diep gezonken. Moddervet. Mudjevol.

Ik moet iets bekennen. Vorige week vroeg ik me af waar ik aan begonnen was. Iedere dag een voorbijkomend schip tekenen... En vandaag ben ik nog niet eens op de helft! Eigenlijk is het tekenen van schepen helemaal niet zo bevredigend. Het zijn vaak logge dingen die moeten functioneren binnen de dimensies van hun formaat. Hoogte x lengte x breedte. Vanuit mijn tekenpositie ogen ze als gladgeschoren of gladgeschuurde zeebeesten. En dan de kleuren! Foei. Ik gebruik in dit project slechts de primairen. Rood, blauw, geel.... Ik ontving vandaag een reacie van Willem op de tekening van gisteren : "Beetje Mondriaan(kleuren). Of doe ik je nu tekort?"

Nee, Willem. Jij doet me niet tekort. Misschien doe ik mezelf tekort met dit onderwerp. Het zijn inderdaad vaak Mondriaankleuren. Ik haal mijn vreugde uit die luchten en het water die nooit hetzelfde zijn. Ze contrasteren fantastisch met dat gladde, felgekleurde staal. In die luchten kun je nog wat emotie en fantasie kwijt... En ja: de schepen ogen als de enige kleurtjes uit een goedkoop potlodendoosje.

Toch ben ik er de afgelopen dagen weer van gaan houden: de anatomie van de schepen. Ruyter is een baggeraar. En hij lag vanmiddag werkelijk helemaal vol met slib van de bodem hier ergens in de buurt. Benieuwd wat ze daar in Breskens mee gaan doen. In ieder geval is Ruyter vrolijk gekleurd. Who's afrais of red, yellow and blue?

Ik niet.

PERSEUS

dinsdag 13 maart 2017
13.10  UUR

PERSEUS

van: Steenbank

naar: Vlissingen en weer naar Steenbank

25 x 15 x 3  m

Pilot Vessel

De 'dubbeldekker' onder de pilots. Een paar maanden geleden waren we getuige van een scheve Perseus. Geboeid bleven we voor het raam zitten. Zou ze omkieperen? Links hing zo schuin in de Westerschelde dat je er iets van moest denken. Rechts kwam zo ver omhoog dat je afvroeg of de bemanning de balans moest inzetten.

Perseus werd volgens de mythologische overleveringen in een lege houten kist opgesloten en in zee geworpen. Samen met zijn moeder Danae. Zij werd destijds bezwangerd door Zeus -het zal ook niet- middels een golden shower van stof. In ieder geval spoelde de kist met Perseus en Danae aan op het eiland Seriphos.

Dat waren nog eens tijden: ze werden daar liefdevol opgevangen door een vriendelijke visser. Niet dat ze nog lang en gelukkig leefden, want het leven gaat altijd over woelige baren.

Zo schijnt de Perseus (Swath in loodswezen-termen) met zijn twee drijflichamen superstabiel te varen.  Volgens de nautische beschrijvingen: Het vaargedrag wordt positief beïnvloed door het gebruik van stabilisatievinnen in de twee drijvers die computergestuurd de stamp- en slingerbewegingen dempen.

Als Perseus en Danae dit zo'n pakweg 2000 jaar hadden geweten, waren ze wellicht in Nederland, misschien zelfs in Vlissingen aangespoeld. Links of rechts.

ODE AAN ELLY

zondag 12 maart 2017
14.00  UUR

ARM 44

van: Vlissingen

naar: dat zien we morgen dan wel weer

41 x 9 m

vissersboot

voor anker

De eerste echte zomerse dag. Het is filelopen op de boulevard. De eerste oldtimers zijn onder het winterkleed vandaan gehaald, ik zie wandelaars in poloshirts met blote mouwen, motorrijders brullen harder dan hun motoren. Een krioelende en zinderende drukte beneden. Ook op het water is het feest. De Primula komt langs, evenals een paar grote containermonsters. En de Rambiz (die ik vorige week tekende) laat zich huiswaarts slepen.

Ik besluit de stilte op te zoeken en wandel naar de binnenhaven. Ik beleef de eerste zomerse dag op mijn manier. Weg van de menigte is het heerlijk om voor het eerst dit jaar weer in de buitenlucht te tekenen. Geen pottenkijkers. Geen wind. Heldere weerspiegelingen. Mooie kleuren. Geen hysterisch 'bootjes spotten'. 

Ik wenste dat een van de vissersbootjes 'Elly' zou heten. Dat was mooi geweest op deze dag. Maart maakt vaart, maar ik sta even helemaal stil. 

Elly leerde ik kennen in de maand november, tijdens het project November = Vlisdingen. Ons contact verliep via een omweg, maar is voor mij erg waardevol: Elly en haar partner zijn altijd actief deelgenoot van mijn activiteiten. Hoe mooi... 

Elly is zomer: als ik haar zie, straalt ze. Ze heeft een warm hart,  haar kleurrijke verschijning doet iedere wolk verdwijnen. Ja, Elly is zomer. En vandaag voel ik de zomer. 

Dus deze tekening is voor jullie, Elly!

WEEKENDDIENST

zaterdag 11 maart 2017
17.30  UUR

MARY A

van: Rotterdam

naar: Antwerpen

113 x 18 x 5 (draft) m 

Law Enforcement

estimated time of arrival: delayed

In het kader van de weekenddienst vandaag een hele snelle. Alleen in kleurpotlood. De kleuren van de Mary A verraden haar thuishaven: Italie! Ik spotte haar, nog net voordat het een beetje donker ging worden. Ik zou er een leuk verhaal bij kunnen verzinnen. Qua Italie, qua kleur. Helaas vandaag even geen tijd. Morgen een nieuwe dag. Het schijnt dat de lente in aantocht is. Lichtzoete zontomaatjes met verse basilicum...

WEDSTRIJDPAKJE

vrijdag 10  maart 2017
16.00  UUR

ERIDANUS LEADER

van: Antwerpen

naar: BREMERHAVEN, DUITSLAND

199 x 32 x 8 (draft) m 

CARGO

estimated time of arrival: unknown

Ik heb de dagelijkse missie nog nooit zo snel volbracht! Met weinig fantasie en vanuit de goede hoek -geen perspectief- blijft er van de Eridanus Leader weinig meer over dan een rechthoekig blauw blok. Een log bakbeest. Een makkie vandaag.

Met iets meer fantasie waan ik me terug in mijn middelbare schoolperiode: ik 'zat' op trampolinespringen in Roodeschool. Nee, het was geen blauwe maandag. Ik denk toch zeker dat ik het drie jaar heb volgehouden. En we sprongen best hoog, qua competitie. Ik herinner me dat we voor wedstrijden ver het land in moesten zakken. Logisch vanuit standplaats Roodeschool en logisch als je bedenkt dat de trampolineclubs in Nederland dun bezaaid waren.

We hadden wedstrijdpakjes: gemaakt van stretch lycra. Donkerblauw met een iets lichtere, een nog iets lichtere en een witte streep. Zoals het dessin van de Eridanus Leader. Dat stretch was noodzakelijk. Bij mij sloot dat pakje strak aan, bij een aantal clubgenotes (nee, er waren geen springende jongens in Roodeschool) draaiden de drie veel bredere strepen als slagroomcurves om hun lijf.

Bij het zien van de Eridanus Leader vanmiddag ben  ik even weer terug in Roodeschool, bij onze wedstrijdtenues. En zie ik het schip zwaar op de elastieken van de trampoline deinzen, amper omhoogkomend, zuchtend onder haar eigen gewicht.

...EEN RUSSISCH SCHIP

donderdag 9  maart 2017
14.15  UUR

CHAROITE Санкт-Петербург 

van: Antwerpen

naar: HALLSTAVIK, ZWEDEN

90 X 14 V x 6 (draft) m 

CARGO

estimated time of arrival: Mar 14 08.00

Niet alleen mijn topografiekennis groeit, mijn Russisch gaat ook met stappen vooruit! Er zit een soort logica in die taal. Zo zie ik meteen dat Санкт-Петербург Sint Petersburg is. Toen we hier in Vlissingen net voet aan wal zetten, kwam er een schip voorbij met eindbestemming Moermansk. We zeiden in koor: "De volgende keer varen we mee. Tot Moermansk!" De tweede keer zeiden we het weer en de keren daarop verdiepten we ons in de mogelijkheid om een stukje cargo te zijn: drie weken lang geen internet, een smal stapelbedje in een hut met Panamese bemanning en iedere dag haverkoeken. Hoe idealistisch danwel idyllisch, het rauwe leven op zee.

Ik zou me verheugen op drie weken afzondering, richting de eeuwige kou van Moermansk, steeds meer de duisternis in, zodat je op uiteindelijk het verschil tussen dag en nacht niet meer ervaart. En wat te doen aan boord? De hele dag tekenen! Ieder hoekje van het schip naar Moermansk zou ik willen registreren, werkelijk ieder hoekje, ieder detail. Zodat ik bij terugkomst in Vlissingen al mijn schetsen tot een schaalmodel zou kunnen uitvouwen.

"Weet je wel wat dat kost?!? "riep Auke verontwaardigd, toen hij zich op het internet aan het inlezen was. Het tarief per nacht  meevaren op een vrachtboot is bijna twee keer zo hoog als dat van een cruise in de Caribbean. "En dan heb je WIFI, zwembad, bingo, buffet op de koop toe!"

Weg haverkoeken!

We hebben onze meelift-actie op een Russisch schip dus even geparkeerd. In de hoop dat we binnenkort iemand leren kennen die ander brood of andere koek in mijn missie ziet. Maar ondertussen kan het geen kwaad je de taal een beetje eigen te maken. Wordt vervolgd...

MIMOSA

woensdag 8 maart 2017
13.15  UUR

BALTICA

van: Port of Ajos Finland

naar: Antwerpen

157 x 25 x 7 (draft) m 

Cargo Haz A

estimated time of arrival: Mar 08 17.00

Vandaag is het Internationale Vrouwendag. Eigenlijk ben ik daar te nuchter voor, en het was waarschijnlijk aan mij voorbijgegaan als ik niet via de sociale en prive media op de hoogte was gebracht. In Italie wordt het uitbundig gevierd en krijgt iedere vrouw  van man, zoon, vriend of willekeurig wie een bosje mimosa. Mijn appjes en messengers pingelden vanochtend al vroeg met lieve berichtjes met mimosa-foto's van mijn Italiaanse vrienden.

Wat zou het mooi zijn als er vandaag een Grimaldi langs zou varen. Zo grote knalgele Italiaanse maffiaboot, met meestal ondefinieerbare cargo. Dan had ik een beetje in de stemming kunnen komen. Want zo'n grijze, regenachtige dag als vandaag verdient geen enkele vrouw.... Zelfs niet op 8 maart.

Ik ga via marinetraffic.com op zoek naar een schip dat Mimosa heet. Wereldwijd varen er momenteel verschillende schepen onder deze naam, de meeste ver van de druilerige Westerschelde. In zonnige oorden. Het zou ook te mooi geweest zijn; toeval kun je niet afdwingen.

In plaats van al dat moois kreeg deze vrouw vanmiddag een roestbak uit Finland cadeau. De Baltica die bijna op plaats van bestemming, Antwerpen, is. Onze Hollandse pilots voeren de loodsenwissel uit, in het geel, en als ik door de wimpers van mijn ogen kijk en mijn zicht laat vermengen met de regendruppels op het raam, zie ik in gedachten een bosje mimosa. Een plukje geel tegen een grote groene achtergrond.