PILOT

Het verhaal bij de tekening van vandaag:

waar ben ik: op Pilot Aquila (onder Nederlandse vlag)

wat zie ik: de Dance (onder onbekende vlag)

Dinsdag 29 november 2016

-langs bij de loodsen-

“Het komt van Abba…”

De afgelopen weken heb ik een fascinatie ontwikkeld. Ik ben steeds meer gefixeerd op mannen met oranje-jassen-met-heel-veel-ritsen-en-klittenband en een rugzak. Sommigen zitten na een intensieve werkweek al vroeg aan het bier, sommigen kijken slaperig uit hun ogen. En sommige zijn heel leuk, zoals Yoeri, van 2 november.

Feitelijk zitten we er iedere dag met onze neus bovenop: de loodsenwissel vlak voor ons appartement. De mannen met oranje-jassen-met-heel-veel-ritsen-en-klittenband en een rugzak klimmen vaak via een laddertje aan boord, sommige schepen zijn voorzien van een soort lift. Dat laddertje is het spannendst, want daar kun je vanaf donderen. Yoeri heeft het bevestigd: het gebeurt nogal eens.

Behalve een grote pan, heeft Peter (zie 4 november) ook een groot netwerk. Volgens mij kent hij heel Vlissingen en Peter regelt iets fantastisch voor ons: we mogen mee op de Aquila! We worden ontvangen in de Loodsensociëteit, waar een versnapering nog met wat dubbeltjes betaald kan worden, bij wijze van spreken. Helaas, ik krijg voor de gelegenheid niet zo’n stoere oranje jas, maar slechts een zwaar zwemvest. Nadat ik een handtekening heb gezet onder een verklaring van goed gedrag. Nee, ik neem geen organische peroxiden en radio-actieve stoffen mee aan boord; slechts een schetsboek. En ja, alles voor eigen risico.

Buitengaats ervaar ik een ware kleurexplosie. De lucht is intens blauw en dit reflecteert in het Scheldewater waar de jet-aangedreven Aquila een spierwit spoor spuit. We 'enteren' de Dance: een schip in roodbruin-blauw met een geel-groene lading containers. Ik geniet van de felle kleuren. Peter mompelt: “Wat een stomme naam voor een schip” Loods Patrick klimt aan boord van de Dance en een paar minuten later komt een andere via het laddertje naar beneden. Het oranje van de stoere jassen ontbrak nog aan het kleurpalet. Ondertussen legt Arjan, een van de stuurmannen die verplicht mee naar buiten moet om mij vast te houden, me alles uit. Ik hoef niet van een laddertje te vallen om per 1 december ineen diep gat te geraken… Misschien kan ik met alle vandaag opgedane kennis vrijwilligerswerk doen op de tenders? Koffie zetten voor de loodsen?

De loods aan stuurboord afzetten is vandaag makkie: met nauwelijks wind schurkt de Aquila eenvoudig aan de kleurrijke dancing queen.  De beloodsing van het volgende schip aan loefzijde is lastiger. Onze tender drijft steeds af.

Thuis, ik verheug me op het uitwerken van de tekeningen. Als het goed is, wordt vanmiddag mijn nieuwe kleurpotlodenset (zie 26 november) bezorgd. Beter dan vandaag kunnen ze niet van pas komen. Als de bel gaat, schiet ik omhoog. Nee, het is Peter. Behalve een grote pan en een groot netwerk heeft hij ook grote kennis. Of soms slecht nieuws (zie 7 november) Hij vertelt dat hij net een berichtje kreeg van loods Patrick, die we naar de Dance brachten. “Het komt van Abba,” zegt hij. Van het project Fernando. De schepen zijn gekocht van de bank en de bankmanager was verwoed fan van Abba. De schepen heten Dance (..you are the dancing queen..), Chance (..take a chance on me..) en Winner (..the winner takes it all..)

Als dan eindelijk mijn kleurpotloden zijn aangekomen, begin ik aan de tekeningen. Met zo’n fantastische ervaring vandaag is het een feest! Op Youtube pak ik dancing Queen er maar even bij.

- - - 

Nadrukkelijk wil ik de enorme gastvrijheid vandaag benoemen! Dennis in het opleidingscentrum die zo vol liefde de doksituatie in Antwerpen in de simulatiekamer uitlegde, de dame achter de bar met haar hele grote houten pot vol koekjes, Arjan, die mij met evenveel liefde uit de wind hield, Ben, onze kapitein in de branding en Peter, onze reisleider. En allen die ons dat speciale gevoel gaven van Vlissingse gastvrijheid. Het is jullie werk, voor ons was het een unieke ervaring!

(En dat grote gat waarin ik straks ga vallen is geen grapje, hoor! Dus geef me zo’n stoere oranje jas om te overleven)